Op Goede Vrijdag en paasmaandag zijn we niet telefonisch bereikbaar.

MEDIAFIX Wereldreis

389 dagen Afrika

Avonturen in Afrika

Portrait Frau Jack
Portrait Frau Jack

Mevrouw Jack was in het begin van de jaren 90 op reis in Afrika. Zij vertelt ons over haar reis, die in totaal 389 dagen heeft geduurd. Van Senegal in het westen van Afrika dwars over het continent naar Kenia, van daaruit verder naar het zuiden en ten slotte naar Kaapstad. Tijdens deze reis heeft zij honderden foto’s gemaakt. Dertig jaar later heeft mevrouw Jack enkele foto’s laten digitaliseren en vertelt:

Als ik nu terugkijk, ben ik vooral geïnteresseerd in de foto’s waarop mensen staan.

Het is leuk om aan de hand van de foto’s nog eens terug te blikken”, vertelt mevrouw Jack ons in een interview. Het is nu bijna 30 jaar geleden dat zij samen met haar toenmalige man door Afrika reisde. “De foto’s geven een indruk van de sfeer, ja de sfeer van het leven dat we toen hadden, en om dit nu weer te zien is echt geweldig.”

Wüste Namibias
Woestijn van Namibië

Gedreven door hun zin in avontuur gingen zij begin december 1990 met de eigen Landrover op weg naar Senegal, waar de grote reis zou beginnen.

“Als je aan mij vraagt waar ik graag nog eens naar toe zou gaan, dan is dat Kenia!”

Haar persoonlijke hoogtepunt van de reis was Kenia. Maar de reis daar naartoe was lastig, zo dwars door Centraal-Afrika en Congo met zeer slechte wegen. Dat zou ze nu niet meer doen.

“Als dat niet had betekend dat we dan de auto moesten opofferen, hadden we de reis toen misschien ook wel eerder afgebroken”

Jeep im meterhohen Schlamm
Jeep in meter hoog modder

vertelt ze en wijst op de foto’s waarop de Landrover bijna een meter in de modder wegzakt. Op de modderpaden ontstonden vooral hachelijke situaties als het regende. Door de regen zakten de zware vrachtwagens en andere voertuigen weg in de modder en ontstonden diepe kuilen.

“Dan liepen die kuilen ’s nachts vol met water en was er geen doorkomen meer aan”, vertelt mevrouw Jack. Wat te doen? Ze konden niet voor- of achteruit. Ingesloten tussen metersdiepe kuilen die ’s nachts onoverbrugbare obstakels werden. Daar stonden ze dan te wachten op het eerstvolgende voertuig.

Maar ze hadden geluk: al een dag later arriveerde een Overland-truck die met een groep toeristen door Afrika reisde. Deze wagen was groter en kon beter uit de weg met de modderige bodem. Hij ging voor hen rijden en effende de weg. “Als dat niet was gebeurd, hadden we waarschijnlijk veel langer moeten wachten.” Dan staat er soms een hele rij voertuigen die allemaal niet verder kunnen, en moet je wachten op een graafmachine die de weg weer vlak maakt. “Die komen meestal om de 5 dagen langs”, aldus mevrouw Jack. Zij herinnert zich nog goed hoe vermoeiend het was om daar te staan wachten. Het kan je afmatten, maar het is natuurlijk ook een avontuur.

Vervolgens vraag ik haar of er momenten waren dat ze dacht: O mijn god, we komen hier niet meer weg! “Ja, een paar keer, maar je kunt daar ook helemaal niet weg, alleen op eigen kracht”, zegt ze. Uiteindelijk compenseerde de aankomst in Kenia de ontberingen die ze hadden moeten doorstaan.

“Kenia is beslist een hoogtepunt in Afrika.”

Zwei Samburus in Kenia
Twee Samburus in Kenia

“Kenia is gewoon geweldig”, vertelt mevrouw Jack enthousiast. Ik vraag haar waardoor zij vooral was geïmponeerd. “Het prachtige, afwisselende landschap, de biologische diversiteit, maar ook de vele verschillende mensen”, antwoordt mevrouw Jack.

“Op de foto’s staan Samburu’s”, een nomadisch herdersvolk in Noord-Kenia dat nog relatief oorspronkelijk leeft. Toch is Kenia een land waar het toerisme al vroeg tot wasdom is gekomen, en waar ook een zeer modern leven plaatsvindt. “Niet alle mensen daar leven in precaire omstandigheden”, aldus mevrouw Jack. “Veel mensen zijn nog steeds diep geworteld in hun stamcultuur en behouden de tradities van hun volk, maar nemen ook deel aan het moderne leven.” Dat heeft indruk gemaakt op mevrouw Jack en heeft ook haar kijk op het land veranderd.

Ik vraag haar of zij ook aan stamrituelen heeft deelgenomen, en hoe het contact met de bevolking was. Hoewel de foto’s soms een andere indruk geven, was er weinig contact met de bevolking. “Het was niet altijd makkelijk om als blanke door Afrika te reizen”, zegt mevrouw Jack.

Om er zo anders uit te zien en overal op te vallen, dat werd na een tijdje een echte uitdaging voor mevrouw Jack. “Overal waar je komt, uit de auto stapt of überhaupt mensen tegenkomt, val je op als buitenstaander en ben je een attractie, en dat is op den duur niet makkelijk.”

Gruppenfoto mit Ureinwohnern
Groepsfoto met inheemse bevolking

De mensen daar zijn nieuwsgierig en geïnteresseerd als er iets aparts gebeurt in hun dorp. “Dan komt er eerst een, dan komen er twee, dan vijf, dan tien – en voor je het weet word je helemaal omringd door mensen, of je dat nu wilt of niet.” Bijvoorbeeld op deze foto, waarop eigenlijk alleen mevrouw Jack en de mevrouw die haar haren had gevlochten, hadden moeten staan. “We wilden eigenlijk een foto van ons tweeën maken.” Maar er kwamen al snel zoveel mensen omheen staan, dat dat niet mogelijk bleek.

“De interessantste ontmoetingen had ik met olifanten, dat zijn echte persoonlijkheden.”

Elefantenbulle von vorne
mannetjesolifant

Zo ook de mannetjesolifant die in de Serengeti haar pad kruiste. “Dat was best bedreigend”, herinnert mevrouw Jack zich als ze naar een foto kijkt.

Nog ver verwijderd verschijnt de machtige mannetjesolifant opeens aan de horizon en is duidelijk van plan om het pad van de twee reizigers te kruisen. Daarom brengen mevrouw Jack en haar man de Landrover tot stilstand om het machtige dier te laten passeren. Maar dan verandert de situatie ineens: vanaf een afstand van 100 meter zien zij dat het dier zich naar hen omdraait en uiteindelijk hun kant op komt lopen.

“Toen kwam hij echt stap voor stap op ons af”, herinnert mevrouw Jack zich. “Steeds dichterbij, totdat we uiteindelijk oog in oog stonden.” Mevrouw Jack had het niet meer, ze was bang voor dat grote dier dat vlak voor hun auto stond. “Wat was hij van plan?” laat mevrouw Jack haar gedachten van toen nog eens de revue passeren. Haar man wilde echter dapper vanuit het dakluik van de Landrover nog een foto maken. “Nog even, wacht nog even”, riep hij. Toen de foto eindelijk was gemaakt, wilden ze zich snel uit de voeten maken.

“Nu in de achteruit en gas geven”, luidde het commando. Maar wat als de olifant plotseling in actie zou komen en zich op de Landrover zou storten? Die is toch veel sneller! “Daarom heb ik de auto in z’n vooruit gezet en ben langs hem gereden, op een afstand van slechts 10 cm van zijn slurf.” Dat vond de olifant weliswaar niet leuk en hij trompetterde ook, maar hij ging niet in de achtervolging. Geluk gehad. “Hij wilde ons laten zien wie daar de baas is, en dat we hem stoorden!” schat mevrouw Jack de ontmoeting nu in.

We bedanken mevrouw Jack hartelijk voor het prachtige fotomateriaal, het spannende interview en de authentieke blik op haar reis door Afrika. Als u ook in een ver land bent geweest, mooie foto’s heeft en graag wilt vertellen over uw indrukken, kunt u een korte e-mail sturen naar Marion Bachmann (m.bachmann@mediafix.de) of Leonie Heisterkamp (l.heisterkamp@mediafix.de) van de online-redactie van MEDIAFIX.

Wij kijken uit naar uw verhaal en zijn benieuwd over welk land u gaat vertellen!

Alle verhalen van klanten die tot dusverre zijn gepubliceerd, kunt u hier vinden: MEDIAFIX Verhalen van klanten: MEDIAFIX Stories van klanten